Laat me beginnen met een verontschuldiging. Een excuus aan iedereen die in Faliraki vakantie heeft gevierd en dit een geweldige bestemming vindt. Ook een excuus aan de mensen die uitkijken naar een volgende vakantie in Salou, Playa del Inglés, Chersonissos, Rimini en meer van dit soort toeristenplaatsen waar het vooral gaat om goedkoop en kwantiteit in plaats van om kwaliteit.
Waarom een excuus? Omdat mijn blik op vakantie vieren mogelijk kwetsend is voor deze groep mensen.
Wie geen idee heeft wat Faliraki is die zal zich afvragen waarom ik een stuk wijdt aan Faliraki. Simpelweg gezegd is Faliraki dé vorm waarop massatoerisme zichzelf uit op het Griekse eiland Rhodos. Wat is daar zo erg aan zult u zich vervolgens afvragen. Helemaal niets. Nee, echt waar, helemaal niets. Zolang als ik er mijn vakantie niet door hoef te brengen vind ik het prima. Ik vergelijk dit soort plaatsen als een soort van strafexpedities. Zeg maar een soort van Expeditie Robinson voor ontwikkelde mensen. Hoe lang houd je het uit op een plek waar het volk vermaakt dient te worden met bier en tieten. Hoe lang kun je overleven op fastfood en Full English Breakfast? Hoe lang duurt het voordat de mentale afstomping die hier plaatsvindt te ver gaat en je gillend naar huis gaat? Dit zijn de vragen die je jezelf stelt als je op vakantie naar Faliraki gaat.
Faliraki is niet in alle opzichten erg. Het weer is er mooi, net als overal op Rhodos. En je kunt met alleen maar handbagage reizen als je naar het algemene modebeeld op straat kijkt. Overdag loopt men in bikini of ontbloot bovenlijf door de straten. Deze mode is op heel veel plekken al verdwenen maar lijkt in Faliraki nog helemaal trendy te zijn. Hoe moeten de mede-vakantiegangers, zoals we het publiek voor het gemak dan maar zullen noemen, anders zien hoeveel tijd je in de sportschool hebt gezeten of wat voor unieke kunstwerken je op je lijf hebt laten tatoeëren? ’s Avonds heeft men iets meer kleding aan, maar veel heeft het allemaal niet om het lijf.
Een ander positief punt van dit soort oorden is dat de liefhebbers van zon-, zee- en zuipvakanties zich op dit soort plekken concentreren, zodat ze elders de rust niet verstoren. Je krijgt een soort van natuurlijke selectie. Het grappige is dat dit soort plekken zo uitwisselbaar is met andere toeristenoorden. Breng iemand geblinddoekt naar Faliraki en zeg hem dat hij in Ayia Napa of een badplaats aan de Spaanse Costa is en hij zou het gemakkelijk geloven.
Voor mij geen Faliraki. Dat lijkt wel duidelijk. Een uur op zo’n plek en ik wil al naar huis. Wil je echter een zonvakantie met veel harde muziek, veel zuipen voor weinig geld, ongezond eten voor nog minder geld en je omgeven door schaarsgeklede mensen die ’s avonds veelvuldig dronken door de straten lopen, dan is Faliraki jouw topbestemming op Rhodos!