Een auto huren op vakantie, ideaal, toch? Je stapt het vliegtuig uit, haalt je huurauto op en rijdt zo de vrijheid tegemoet. Zo had ik het in elk geval voor me gezien toen ik via Sixt een auto reserveerde. En eerlijk is eerlijk: bij aankomst stond er een prachtige, vrijwel nieuwe auto op me te wachten. Slechts 7000 kilometer op de teller en uitgerust met alle denkbare snufjes. Parkeersensoren, camera’s rondom, automatische inparkeerhulp, het voelde bijna alsof de auto zichzelf zou besturen.
Maar ondanks die hightech luxe, liep het anders dan verwacht. Wat begon als een vlotte start, eindigde bijna in een schadeclaim van € 1700. En nee, niet door mijn toedoen.
Een schadeoverzicht om u tegen te zeggen
Bij het ophalen van de auto kreeg ik een schadeoverzicht mee. Op zich prima – tot ik het eens goed bekeek. Er stonden meer dan 30 (!) schades op. Dertig. Geen grap. Het voelde een beetje alsof ik een afgedankte botsauto meekreeg.
De voorbumper was het ergst: maar liefst zeven afzonderlijke schades waren al genoteerd. En dat waren geen kleine krasjes. Barsten, diepe deuken, lakschade… het hele pakket zat erop. Best knap, voor een auto die nét uit de showroom leek te komen.
Extra rondje, extra foto’s
Toch begon er iets te knagen. Je hóéft natuurlijk geen foto’s te maken van bestaande schades, maar iets zei me dat ik dat beter wel kon doen. Dus ik liep een rondje om de auto, maakte foto’s van de bumper en alle zichtbare schade, én van de kilometerstand. Gewoon, voor de zekerheid. Want ja, vakantie of niet: beter safe dan sorry.
De mail die je liever niet krijgt
Een paar dagen na het inleveren van de auto plofte er een e-mail van de verhuurder in mijn inbox. En niet zomaar eentje. Ze wilden me aansprakelijk stellen voor – jawel – een nieuwe schade aan de voorbumper. Dezelfde bumper die er al uitzag alsof hij drie keer tegen een vangrail had aangelegen.
De rekening? Een claim van € 1700, bestaande uit kosten voor de vervanging van de bumper, taxatiekosten én een vergoeding voor misgelopen huurinkomsten. Alles erop en eraan. En dat terwijl die schade dus al op papier stond.
Het voelde een beetje alsof je iemand een gebutste koffer leent, en daarna klaagt dat er krassen op zitten – terwijl dat ding eruitziet alsof ’ie de bagageband al honderd keer niet heeft overleefd.
Even de juridische bril opgezet
Gelukkig had ik mijn foto’s. En met wat juridische ervaring uit een vorige baan besloot ik een stevig onderbouwde e-mail terug te sturen. Geen scheldkanonnade, maar gewoon feitelijk, to the point, en juridisch kloppend: de schade was al geregistreerd, en er was geen aanleiding om deze aan mij toe te schrijven.
En toen gebeurde het: de toon werd ineens anders. Geen excuses, geen formele erkenning van een fout – maar de claim werd stilletjes met een mail bestaande uit 2 volzinnen ingetrokken. Alsof er nooit iets aan de hand was geweest. Het riep bij mij wel vragen op over hoe vaak dit voorkomt. (misschien wel eens tijd voor een onafhankelijk onderzoek)
Wat ik hiervan geleerd heb
Eerlijk is eerlijk: ik snap dat verhuurbedrijven hun auto’s willen beschermen. Maar als je een bijna nieuwe auto meegeeft met een schadeoverzicht dat aanvoelt als een bijlage bij een verzekeringsrapport, dan kun je moeilijk verrast zijn als een huurder zegt: “Die schade zat er toch al op?”
Je vraagt je bijna af of de vorige zeven huurders ook elk € 1700 voor die bumper hebben mogen aftikken – en zo ja, dan heeft dat stuk plastic z’n aanschafprijs er inmiddels drie keer uit.
Zou ik weer bij deze autoverhuurder huren?
Misschien wel. Maar dan met een volle telefoon, een opgeladen batterij en een juridische paragraaf of twee in mijn achterhoofd. Want een auto huren is leuk, maar geen zin hebben in schadeclaims is leuker.
Disclaimer: Deze blogpost is bedoeld als persoonlijke reiservaring en praktische tip. Mijn doel is niet om schade toe te brengen aan de reputatie van betrokken partijen, maar om andere reizigers bewust te maken van waar ze op kunnen letten.