De wintersport was ooit heilig. Een week lang ontsnappen aan het dagelijkse leven, met rode wangen, koude vingers en dat eerste biertje in de zon. Maar dat zorgeloze gevoel komt steeds duurder te staan. De skipas is inmiddels een luxeartikel geworden – en de vraag is hoe lang de gemiddelde skiër dat nog kan of wil betalen.
De grens is bereikt. Voor het eerst in de geschiedenis kost een dagkaart in Oostenrijk meer dan tachtig euro. In Sölden betaal je dit seizoen 83 euro, in St. Anton en Lech 81,50. Zelfs in Kitzbühel, waar de prijzen jarenlang onder de symbolische grens bleven, is een dagpas inmiddels 79,50 euro. En dan hebben we het alleen nog maar over de skipas.
Wie een week wil skiën, is voor vier personen tegenwoordig al snel meer dan tweeduizend euro kwijt – en dat nog zonder hotel, eten of benzine. Wat ooit een wintersport voor iedereen was, lijkt steeds meer een luxe-uitje te worden voor wie het zich kan veroorloven.
De rek is eruit
De prijsstijgingen zijn op zich niet verrassend. Energie is duurder, personeel ook, en de kosten voor kunstsneeuw, liften en onderhoud blijven stijgen. Toch begint het te wringen. Oostenrijk heeft altijd trots gepronkt met zijn gastvrijheid en toegankelijkheid. Maar wat blijft er over van dat beeld als skiën voor een doorsnee gezin een financiële uitdaging wordt?
Wie met twee kinderen in de voorjaarsvakantie gaat, betaalt voor zes dagen skiën al snel bijna 1800 euro alleen aan skipassen. Tel daar accommodatie, skihuur, eten en vervoer bij op, en de drempel wordt hoog. Te hoog, misschien.
De magie van de bergen
Voor veel Nederlanders is skiën meer dan een sport. Het is traditie, nostalgie, een week per jaar vol frisse lucht, spierpijn en schnitzels. Een ritueel dat van generatie op generatie wordt doorgegeven. Maar die magie komt steeds meer onder druk te staan.
Want wat doe je als je elk jaar merkt dat het nét iets duurder is geworden, terwijl het seizoen korter wordt, de sneeuwgrens stijgt en de winters milder worden? Op een gegeven moment kun je de rek er niet meer uithalen, hoe graag je ook wil blijven gaan.
Dynamische prijzen: een zegen of een valkuil?
Veel skigebieden proberen de pijn te verzachten met zogeheten “dynamic pricing”: wie vroeg boekt, betaalt minder. Dat klinkt slim, maar het zorgt ook voor onduidelijkheid.
Wie spontaan een weekendje wil skiën, betaalt de hoofdprijs. En gezinnen die vastzitten aan schoolvakanties profiteren nauwelijks.
Het gevolg is dat skiën steeds minder draait om vrijheid en steeds meer om timing, algoritmes en aanbiedingen. Zelfs in de bergen lijkt alles inmiddels door data te worden bepaald.
Klein is het nieuwe groot
Toch is er hoop. Juist de kleinere skigebieden proberen hun prijzen bewust laag te houden. Daar waar de sfeer nog dorps is, de pistes overzichtelijk zijn en de bergrestaurants familiebedrijven blijven, kun je vaak nog betaalbaar skiën.
In plaatsen als Gosau, Hinterstoder of op de Kasberg is een dagpas nog geen zestig euro. Misschien wordt dat wel de toekomst: kleinschaliger, rustiger, en dichter bij de oorsprong van de wintersport.
De toekomst van de wintersport
Het is makkelijk om te zeggen dat skiën altijd duur is geweest. Maar de huidige trend is meer dan inflatie: het is een kantelpunt. De combinatie van stijgende prijzen, kortere seizoenen en veranderend klimaat zet het hele wintersportmodel onder druk.
De vraag is niet of skiën verdwijnt – dat zal niet gebeuren – maar voor wie het straks nog bereikbaar is. Wordt het een hobby voor de happy few, of lukt het Oostenrijk om de balans te bewaren tussen winst en toegankelijkheid?
Want eerlijk is eerlijk
De aantrekkingskracht van Oostenrijk zit niet in de luxe, maar in de warmte. In dat eerste kopje koffie na de afdaling. In de geur van Kaiserschmarrn en houtrook. In de glimlach van de liftbediende die je een fijne dag wenst.
Die sfeer dat gevoel van welkom zijn – dát mag nooit een luxeproduct worden. Want zodra de bergen alleen nog voor de rijken zijn, verliest de wintersport iets dat geen geld ter wereld kan kopen.
Hoe reageren de Oostenrijkers zelf?
Opvallend genoeg hoor je in Oostenrijk weinig openlijke klachten. Veel locals weten dat hun regio’s afhankelijk zijn van het wintertoerisme en zien de prijsstijgingen als onvermijdelijk. „Het kost nu eenmaal wat om een berg in bedrijf te houden,” zeggen ze schouderophalend. Toch knaagt er iets. In dorpen waar vroeger de hele familie in januari nog zelf ging skiën, blijven steeds meer Oostenrijkers thuis. Een dagpas voor het lokale skigebied is voor een gezin met twee kinderen al snel honderd euro of meer – en dat zonder ski’s of lunch op de berg. Sommigen wijken uit naar kleinere liften in de buurt of kiezen voor langlaufen, rodelen of winterwandelen. De liefde voor de sneeuw blijft, maar de drempel om op de latten te staan wordt ook voor hen steeds hoger.
Slim besparen zonder aan beleving in te leveren
Toch hoeft een wintersport niet onbetaalbaar te zijn. Wie een beetje vooruitplant, kan nog steeds betaalbaar skiën in Oostenrijk. Vroegboekkortingen, online tickets en kleinere skigebieden maken een groot verschil in prijs. Buiten de schoolvakanties liggen de tarieven vaak flink lager en in veel regio’s bieden dorpen gratis skibussen of gecombineerde skipassen aan voor meerdere kleine liften. Ook accommodaties net buiten de bekende dorpen – waar je met de auto of bus in tien minuten op de piste staat – kunnen honderden euro’s schelen. Op Alles over Oostenrijk vind je een overzicht met handige bespaartips voor je wintersportvakantie.