Wie geregeld in een vijfsterrenhotel overnacht, die zal zich mogelijk herkennen in mijn gevoel dat een deel van deze luxe hotels hun houdbaarheidsdatum nadert of zelfs al overschreden is. Een stukje vergane glorie, zeg maar. Een parel die niet meer schittert. Vaak zijn dit soort hotels ingehaald door de tijd. Veel vijfsterrenhotels zijn inmiddels dertig, veertig jaar oud of nog ouder. Neem bijvoorbeeld het beroemde Fontainebleau Resort in Miami Beach. Dit hotel is in 1954 geopend. De reden dat dit hotel nog steeds een van de grote hotspots in Florida is, is dat dit hotel met zijn tijd meegegroeid is. En dat heeft het gedaan zonder zichzelf te verloochenen. Nou heeft het Fontainebleau het geluk dat de architectuur en ligging van het hotel geweldig zijn.
Noodzakelijke updates
Een deel van de oudere vijfsterrenhotels heeft inmiddels een transformatie ondergaan. Noodzakelijk onderhoud werd dan een flinke update, waarbij nieuwe inzichten en technieken meegenomen zijn. Sommige hotels en hotelketens gaan hier ver in. Zo heeft Riu voor zijn vijfsterren hotels uit de ‘Palace’-lijn een geheel nieuwe huisstijl ontworpen. Die hebben ze in 2012 voor het eerst toegepast in het Riu Palace Peninsula in Cancun. Daarna hebben ze die modernere stijl doorgetrokken naar andere Riu hotels.
Waarom veranderen?
Een vraag die al snel opkomt, is waarom je een hotels grondig moet aanpassen? Wie recent in een vijfsterrenhotel verbleven heeft dat in de jaren tachtig gebouwd is en geen grote updates gehad heeft, die zal die vraag niet zo snel stellen. Oubollige inrichtingen, relatief kleine kamers, gebruik van fantasieloze materialen, een bad waar je in moet gaan staan om te douchen… ga zo maar door.
Zo verbleef ik afgelopen week in het Grand Resort (ook al zo’n typische naam van vroeger) op Cyprus. Ik kwam dus terecht in een hotel waarbij niemand dacht van ‘hoe kunnen we ervoor zorgen dat we aan de wensen van de hedendaagse toerist voldoen?’. Het hotel zou zo een copy&paste kunnen zijn van ieder ander mediterraan vijfsterren strandhotel uit de jaren tachtig (gok ik). Ze doen hun best en het meeste ziet er nog prima uit. Maar wat een fantasieloze kamers. Wat een fantasieloos ontbijt. Wat een voorspelbare cocktails op de kaart. Het is allemaal best aardig, maar als ik het vergelijk met wat ik tegenwoordig voor minder geld boek in de viersterrencategorie, dan zoek ik het liever daar. Helaas kun je aan de sterrencategorie niet zien hoe up-to-date een hotel is.
Angst om te veranderen?
Is er geen geld of zijn dit soort hotels bang om te veranderen? Ik denk vooral het laatste. Een redelijk deel van de gasten in dit soort hotels zijn mensen die op leeftijd zijn, genoeg geld hebben en die het vaak geweldig vinden om vanwege hun 40-jarige huwelijk nog een keer terug te gaan naar de plek waar ze decennia eerder elkaar alle hoeken van de hotelkamer hebben laten zien. Nu moeten ze proberen om met pijn en moeite het bad in te klauteren om te kunnen douchen, met angst om niet uit te glijden. Als hoteleigenaar moet je beseffen dat deze groep gasten afneemt en dat er voor nieuwe gasten veel concurrentie is. Wie niet verandert, zal langzaamaan doodbloeden. Op enkele iconische hotels na die al zo goed waren dat ze dat nog tientallen jaren zullen blijven.
