Aanstaande donderdag vindt in Frankrijk het evenement Alpe d’HuZs plaats. Fietsers beklimmen individueel of in teamverband minimaal zes keer de Alpe D- Huez en willen hiermee zoveel mogelijk geld ophalen voor KWF Kanker Bestrijding. Onder het motto ‘opgeven is geen optie’ doen ook twee vrienden van mij mee aan deze zeer zware beklimming. Jeroen en Mayke Eckhardt zijn op dit moment al in Frankrijk aangekomen om zich verder voor te bereiden op deze beproeving. Via dit blog houden ze vrienden en familie op de hoogte en proberen ze extra sponsors te vinden voor hun tocht.
Wie Jeroen wil steunen kan dat via deze link doen.
Wie Mayke wil sponsoren kan dat hier doen.
reisverslag deel 2
zondag 30 mei 2010 – Balen balen balen het regende vanmorgen zo hard dat ik dacht dat er geen einde aan zou komen. Dus ook in de gietende regen boodschappen gedaan in de winkel die speciaal voor de alp duzers was opengegaan en dat was te merken ook het leek hier nog het meest op de lokale buurtsuper. Van de vijftig auto’s die er stonden was er welgeteld één bij met een frans kenteken en zelfs deze verdenk ik ervan dat dat het een huurauto was. Het weerbericht in Bourg bosain stemde ons de gehele dag droevig maar gelukkig zat de plaatselijke piet paulesma er ver naast en werd het rond een uur of twee in de middag droog. Dus gelijk fietskleren aan en op weg naar de Col D’ornon, dit is de minst zware alp in dit gebied en dus de ideale opwarmer voor de rest van de trainingsdagen. Na een paar kilometers warmrijden doemt de col al op en maken we ons op voor de eerste meters. Shit zo voelde dat ook alweer, in gedachten maak je elke keer weer makkelijker dan dat het eigenlijk blijkt te zijn. Na een paar honderd meter weer een beetje geaclimatiseerd en de ideale cadans gevonden voor een klein uur klimmen. langzaamaan trok de alp onderons vandaan en kwamen langs het ene na het andere mooie uitzichtpunt waar je eigenlijk alleen maar een simpele wauw kan uitbrengen en dan weer rustig verder pedeld. De klim is tot aan het dorp Ornon vrij regelmatig met weinig plekken met een hoger stijgings percentage. Dit veranderd echter snel na het dorp waar het pittigste van de klim is en waar we ook de eerste haarspeld mochten mogen oefenen maar dit zijn er maar vier en daarna is het bijna één rechte streep naar de top. De top ligt op 1371 meter hoogte en was na een uur en tien minuten bereikt en daarna snel de windjackjes en terug naar beneden voor een frisse afdaling. Door het nog steeds natte wegdek was de afdaling wat gevaarlijker dan verwacht maar gelukkig zonder kleerscheuren ook beneden aangekomen. Eenmaal beneden een welverdiende douche genomen en daarna deel twee van de pasta week gegeten, moet zeggen dat het nog steeds smaakt. En nu weer op tijd naar bed maar eerst nog een borrel voor het slapen gaan.
Jeroen Eckhardt