Het andere Curaçao

Zon, zee en strand. Curaçao op zijn best? Niet helemaal. Het eiland – binnenkort zelfstandig functionerend binnen het Nederlands Koninkrijk – heeft ook de natuurliefhebber veel te bieden. Wat te denken van een bezoek aan het Christoffelpark of quadrijden langs de wilde onontdekte noordwestkust van het eiland?

WESTPUNT – “Uw vrouwen zijn niet op het eiland? Mooi. Neem dan een klein stukje leguaan. Dan hoop ik dat u een stevig bedje heeft voor een lekker stoeipartijtje met onze Antilliaanse vrouwen. Leguanenvlees verhoogt de lust, weet u. Of probeer de zwaardvis: zonder graad en zonder zwaard. De ontwapende vis.”
De eigenaar van Jaanchie’s restaurant schuddebuikt van het lachen. Uitgebreid en druk gebarend neemt ‘de pratende menukaart’ de tijd om zijn gasten te vertellen wat de pot vandaag schaft. Eerst maar een awa di lamunchi, water met limoensap en suiker. Een welkome lokale verfrissing, want de Caribische zon is fel.
Quadrijden staat op het program. De vierwielige gele en rode motoren zijn bij uitstek dé manier om het westelijke gedeelte van eiland snel en goed te verkennen. Bovendien heb je op dit voertuig minder last van de hitte.
‘Improper use of ATV’s can result in severe injury or death’ waarschuwt het bordje bij de bestuurdersstoel. Maar, zo verzekert de doorgewinterde begeleider Eric, er kan niets gebeuren als je je gewoon aan de regels houdt. “Niet te snel rijden, meehangen in de bocht en helmen op.”
Na een korte uitleg over de motoren en de route, brommen de quads het terrein af en zetten koers naar het meest westelijke punt van het eiland: Watamula. De weg, die als een grijze loper door het groene woud lijkt te zijn uitgerold, is goed. Verkeer is er nauwelijks en dus wordt er toch even lekker vaart gemaakt.
Tussenstop Watamula, ook wel de longen van Curaçao genoemd. Niet voor niets, want wie zijn oor te luisteren legt, snapt waarom; het geluid van de lucht dat door de kracht van de klotsende golven door de inhammen in de rotsen wordt gezogen, heeft veel weg van de piepende ademhaling van een zware roker. Een eenzame visser werpt zijn hengel vanaf grote hoogte in het water. Als hij de ronkende voertuigen aan hoort komen, grijpt hij zijn fiets en vertrekt. Geluid, daar houden vissen niet van.
De tocht gaat verder. Niet over verhard asfalt, maar over de ruwe, vulkanische grond van Westpunt. Het heeft wel wat weg van een maanlandschap. Geologen noemen deze grond ook wel de Curaçaose Lava Formatie, in de loop der eeuwen ontstaan door talloze onderzeese vulkaanuitbarstingen. De oudste en meest uitgestrekte formaties zijn door erosie veranderd in glooiende, ronde heuvels; de vrouwelijke heuvels, zoals ze worden genoemd.
Hoppelend zet de quadkaravaan zich dan ook in beweging. Berg op. Lastig. Slechts de geoefende motorrijders van het stel durven het aan. De rest stapt af en laat Eric het werk opknappen. De berg is niet alleen stijl, maar het pad is ook aangevreten door diepe kuilen. Bovendien is het flink oppassen geblazen voor de venijnige stekels van de Kadushi of de Datu, de lange pilaarvormige cactussen langs de kant van het pad.
Het werk wordt echter beloond, want eenmaal boven laat het uitzicht niets te wensen over. Links de zee, schitterend blauw en weids. En rechts het woud, met haar groene heuvels. In de verte is nog net de top van de Christoffelberg te zien; met haar 375 meter de hoogste berg van het eiland. Een groep wilde geiten graast onverstoorbaar door als de quadcolonne langs dendert en vervolgens koers zet richting het noorden, naar Shete Boka.
Shete Boka, letterlijk de zeven inhammen, is net als het Christoffelpark beschermd natuurgebied (zie kader). Een parkranger vertelt over de drie beschermde schildpaddensoorten die hier hun eieren leggen. En over de befaamde ondergrondse grotten natuurlijk; de Boka Tabla, waar je als bezoeker in kunt kruipen om het geweld van de inslaande golven van heel dichtbij te bekijken. Na een natte broek en een colaatje, volgt het laatste gedeelte van de tour, via de bewoonde wereld, naar de Grote Knip. Volgens gids Eric een van de mooiste baaitjes van het eiland. “Ooit gebruikt in een vakantiefolder voor Hawaï”, vertelt hij trots. Eerlijk is eerlijk, het strand ligt er, zeker door de hitte, zeer aanlokkelijk bij. Nog een awa di lamunchi dan maar?
Bron: Spits

5 gedachten over “Het andere Curaçao”

  1. ik vind curacao een mooie eiland. ik kom daar zelf vandaan. veel nederlanders denken dat alle antilianen hetzelfde zijn maar dat is niet zo. neit iedereen is het zelfde.

  2. Hallo, Als ik in Curacao wil wonen / bouwen / werken waar moet ik dan voor opassen?
    Vriendelijke dank,
    Koen.

  3. bter zoek jullie je kk leven weer op want curacao is nr 1!! het is beter dang die koulo nederland hiier ja kk blanke apen
    stik sterf verot verteer lazer op en donder neer val in mootje voor al mijn pootjes val dood van mij apart in de goot
    neem een taxi naar de hel ik wensje het aller slechtste en vaar wel XxX thanchantii loveyaaa…
    -ciara- mijn pp2g voor antiis en dommiis

Plaats een reactie